Մի շնչով կարդացի «Խաչատուր Աբովյանի կյանքի և գործունեության տարեգրության» առաջին հատորը. ընդգրկում է 1809–1833 թվականները (872 էջ): Գրականագետ Անահիտ Հակոբյանն անուրանալի և համբուրելի գործ է արել՝ ավարտելով հոր՝ Պիոն Հակոբյանի (1926–2000) անավարտ ուսումնասիրությունը` գերազանցելով ժանրի հնարավորությունները:

Ակնհայտ է, որ ՀԱՊԿ և ԵԱՏՄ կառույցները որոշ ժամանակ անց կորցնելու են իրենց արդիականությունը, և դրանց գոյությունը ինքնին կդառնա անիմաստ։

ԲՐԻԿՍ-ի տրիումֆը, Վրաստանի՝ արևմտյան կուրսից շեղումը, Մոլդովայում արևմտամետության փաստացի պարտությունը՝ այս ամենն ունի մեկ խորքային պատճառ՝ ուկրաինական թատերաբեմում Արևմուտքի շարունակվող պարտությունը։ Բոլորը ձգտում են դեպի հաղթող կողմը։

Ցանկացած քաղաքական ուժ, որը կխոսի խաղաղության մասին, կա՛մ հեռու է քաղաքականությունից, կա՛մ՝ վաճառված:

Տե’ր, հիմա գիտենք, որ ամեն ինչ լավ է: Վստահում ենք Քեզ ամեն բանի մեջ: Սիրում ենք Քեզ օրը օրինէլ ավելի:

Անկանիմք առաջի քո, սո՛ւրբ Աստուածածին, եւ աղաչեմք զանարատ զԿոյսդ․․․

Հոկտեմբերի 27-ի մասին շատ է խոսվում, բայց մի կարևոր հարցադրում աչքաթող է արվում. ո՞վ ձևավորեց այն մթնոլորտը, որի պայմաններում ինչ-որ փառամոլ ոչնչություններ ձեռք բերեցին վստահություն, որ Վազգենին սպանելով՝ կկատարեն հայ ժողովրդի կամքը։

Վրաստանում ընտրական գործընթացը պայմանական կարելի է բաժանել երեք մասի՝ նախընտրական փուլ, բուն քվեարկության գործընթաց և հետընտրական զարգացումներ:

Շնորհավո՜ր, ա՛յ տատ «Այբուբե՛ն չէ սա», «Բերդ է անմատույց»․․․«Էությունն է մեր»․ «Այբբենարան»-ի հանդեսին Գևորգ Էմինի «Մեր Այբուբեն»-ը ֆանտաստիկ բանաստեղծությունից «է» տառի կտորն ինձ էր ընկել։ Դասվար Մայիլյանն ինձ էր հանձնարարել նաև միջոցառման փակումը։ Երկարաշունչ, բայց գեղեցիկ շարադրանքն անգիր էի արել կարճ ժամանակում, բայց փորձին հենց ասում էի տեքստի առաջին բառերը՝ «Ես թոռն եմ Հայկ Նահապետի», անկախ ինձանից՝ լացում-հեկեկում էի։

Վրաստանի խորհրդարանական ընտրությունների ողջ ընթացքն ու արդյունքները տեղավորվում են նոր երկբևեռության տրամաբանության մեջ: Աշխարհը կրկին մտնում է գաղափարախոսական առճակատման փուլ...